Blog-block

Geen inspiratie om te schrijven. Bij alle onderwerpen die ik bedenk komen die gedachtes weer op. De gedachtes die mij er telkens weer van weerhouden om te schrijven.

Is het wel interessant genoeg?

Wie zit er in Godsnaam op te wachten om dit te lezen? Waarom schrijf ik in Godsnaam in Godsnaam met een hoofdletter?

Is het niet stom? En is het niet vooral ontzettend stom om je je op je 48e af te vragen of iets stom is?

Is het onderwerp niet te persoonlijk? Of misschien wel niet persoonlijk genoeg?

'Wel niet' is ook weer zo wat. Kan dat wel? Mag dat wel? En van wie mag dat dan wel of niet?

Er zijn behoorlijk wat wetten en regels in mijn hoofd die mij streng beoordelen tijdens mijn geschrijf. Zo is er de wet “Men zal nooit een schrijfseltje beginnen met het woordje Ik”. Dus schreef ik “Geen inspiratie om te schrijven” als eerste zin van dit verhaal. Terwijl mijn handgeschreven schrijfsel toch duidelijk met “Ik heb” begint.

In de tussentijd is de afdeling Wet- en Regelgeving in mijn hoofd mij bestraffend aan het toespreken dat zinnen en woorden tussen aanhalingstekens niet bepaald een schoolvoorbeeld zijn van een groot schrijftalent.

En wat te denken van de behoefte om hoofdletters te gebruiken her en der? Is dat ook niet Bijzonder Kinderachtig?

Onderhand heb ik nog altijd geen onderwerp. En dat terwijl ik net twitterde (moet dat dan niet met een hoofdletter eigenlijk?) dat ik met mijn blog bezig was. Yeah, right. Klinkt interessanter dan het is, natuurlijk.

Werd nog liefdevol aangespoord om vooral te gaan schrijven. Door mijn twittervriendin. We hebben elkaar nog nooit ontmoet, in het echt dan. Tegelijkertijd eigenlijk toch wel ontmoet. Daarover wilde ik eigenlijk schrijven vanavond.

En toen kwamen die gedachtes weer op.

Of is het gedachten?