De vrouw
staat op het gras.
De
vrouw? De vrouw? Is het niet laf om te doen alsof dit niet over mij gaat? Ik kan de vrouw natuurlijk ook gewoon een naam geven. Anne-Claire. Of Mirjam. Maar ja, bij namen krijg ik meteen bepaalde types in mijn hoofd en die lijken niet op de vrouw. Op mij dus.
Ze
dribbelt.
Raar
woord. Is dat niet eigenlijk een basketbalterm? Snappen de lezers (of
toehoorders) wel wat de vrouw (ik) staat (sta) te doen? Ik zou natuurlijk
kunnen uitleggen dat het zich afspeelt tijdens een warming-up voor een
schrijfworkshop op Buitenkunst. Maar hoe moet dat dan voor de lezers
(toehoorders) die niet weten wat Buitenkunst is? Onzin Jet! Je bént hier op
Buitenkunst. Je hoeft echt aan niemand uit te leggen wat Buitenkunst is.
Linkervoet,
rechtervoet, linkervoet, rechtervoet.
Pfff.
Lijkt wel of dit uit Sesamstraat komt. Nou ja. Verder schrijven maar..
Ze dribbelt
nergens heen.
Is het
wel nergens “heen”? Of is nergens “naartoe” beter?
Niet
vooruit, niet achteruit, de vrouw blijft gewoon op één plaats.
Hallo!
Denk je soms dat je lezers (toehoorders) achterlijk zijn? Dat je wel heel
dui-de-lijk-moet-uit-leg-gen wat nergens heen (of nergens naartoe) betekent?Ik zou wat kunnen schrappen natuurlijk. ‘Kill your darlings’ heet dat. Maar dan zou het wel een ‘darling’ moeten zijn en zo briljant is dat zinnetje nou ook weer niet.
Haar billen
schudden mee op het ritme.
Wat is
eigenlijk de verleden tijd van schudden? Schudden? En hoeveel d’s heeft dat
dan?
Haar
borsten schudden mee op het ritme.
Schudden
borsten eigenlijk? Is dat niet deinen? Of hobbelen?Nee. Schudden. Als de billen schudden, schudden de borsten ook. Klinkt beter.
Haar buiken
schudden mee op het ritme.
Deze
moet ik echt even uitleggen. Omdat er al twee keer schudden staat (en bovendien
met een woord met een B ervoor, maar dat terzijde), vind ik het lelijk om dan
ineens schudt te zeggen, als in “haar buik schudt mee op het ritme”. Dus nam ik
de dichterlijke vrijheid om er “haar buiken schudden” van te maken. Geintje van
de schrijfster, van mij dus. En bovendien ben ik geen 20 meer, dus helemaal
onwaar is het ook niet.
“Het is
tijd voor een nieuwe BH”
Is het
BH? Of beha? De lezer ziet dat verschil. Maar de toehoorder hóórt het niet.Trouwens hoort de toehoorder ook niet dat deze laatste en dus zeer belangrijke zin tussen aanhalingstekens staat, wat betekent dat dit een gedachte van de vrouw (van mij dus) is. En in werkelijkheid heb ik die gedachte vervolgens zonder erbij na te denken hardop uitgesproken. Waarop Jikke (dat is Ikke met een J) die naast mij stond te dribbelen, zei dat dát een goed onderwerp voor de schrijfworkshop zou zijn. Met dank aan Jikke dus. Die overigens haar eerste kindje verwacht. Wat hier dan weer helemaal niets mee te maken heeft. Behalve dan misschien dat zij de beeldspraak van de buiken niet snapte. Wat dan weer komt doordat zij nog nooit bevallen is.
