Gesprekje tijdens de lunch

Waar:        Buitenkunst Randmeer. Terras.
Wanneer:  Hemelvaartweekend 2019. Lunchpauze
Wie:          Karina (24 jr), Margreet (63 jr)

M:          Is deze plaats vrij?

K:          Ja.

M:         Vind je het goed als ik erbij kom zitten?

K:         Natuurlijk, mevrouw.

M:        Zeg maar Margreet, hoor! Hoewel ik eigenlijk Margaretha heet, maar mensen vinden dat vaak  ingewikkeld, dus stel ik me tegenwoordig voor als Margreet. En jouw naam is? 

          

K:         Karina.

Stilte. Beide vrouwen eten.

M:          Wat heb jij vandaag gedaan, Karina?

K:            ………. (heeft haar mond vol, kan niets zeggen)

M:       Ik vond het zo lastig om te kiezen vanmorgen. Ik zat niet zo handig, helemaal aan de zijkant, en Arthur praat altijd zo onduidelijk. Ze moeten die man eigenlijk een microfoon geven.
Maar goed, uiteindelijk ben ik bij fotografie gegaan en heb ik de hele ochtend foto's van voeten van mensen gemaakt. Nou ja, niet de hele ochtend. Ik ben nog even naar onze camper geweest om te rusten, want ik had vannacht niet zo goed geslapen door al die verkeersgeluiden. Had jij daar ook zo’n last van?

K:        Verkeersgeluiden? Waar staat u dan?

M:       Zeg maar jij, hoor! Veld A. Toen wij, mijn vriendin en ik, hier aankwamen, was echt alles vol. Wij konden niet vroeg komen, want met Hemelvaart lunchen we altijd met de vrouwengroep. Heel fijn. Behalve dan dat deze keer het aanbod glutenvrij nogal tegenviel.
Wat heb jij gedaan?

K:        Dans.

M:       Dat deed ik vroeger ook vaa!  Ja, ik kom hier al heel lang, toen was jij nog niet eens geboren! (lacht heel hard) Helaas kan ik niet meer dansen, vanwege mijn knieën. 
Ik vind het aanbod trouwens niet meer zo interessant tegenwoordig. Eigenlijk ben ik meer een Drenthe-mens. Maar goed, daar ging ik altijd met mijn man heen. M’n ex.

Stilte. Beide vrouwen eten.

M:       Jij hebt een broodje zalm-roomkaas toch? Zó lekker, maar ik mag geen vis meer eten. Vanwege mijn dieet. Ik hóór je denken, waarom is zo’n slanke vrouw op dieet?
Het is niet om af te vallen. Ik heb een zeldzame maagaandoening.

K:        Vervelend.

M:       Dat valt reuze mee. Zolang ik geen vis eet én zeker geen rode vruchten én vooral slechts doorgekookt water drink, is er goed mee te leven. Gelukkig heeft mijn vriendin, de schat, een grote waterkoker voor me meegenomen dit weekend, dan hoeft ik niet steeds met die pannetjes in de weer.
Ik wéét dat dat niet mag. Maar al die overbodige regeltjes tegenwoordig, daar hoef je je echt niet zoveel van aan te trekken. De elektriciteit in de wc- en douchehokken ís er gewoon, dus één waterkokertje meer of minder…
Wat ík dan weer lastig vind, zijn die kinderen die overal spelen. De ballen vliegen je hier om de oren!! Weet je dat de kinderen hier vroeger vooral met diabolo’s in de weer waren? Zó creatief en goed voor het ruimtelijk inzicht.
Maar goed. Ik ben wél blij dat ze hier paal en perk stellen aan dat gefilm en gefotografeer met die mobieltjes. Hoewel ik het dan apart vind, dat er vandaag zo’n zogenaamd professionele fotografe rondloopt. Dát mag dan weer wel.

Stilte

M:       Ik ga naar mijn camper. Na zo’n intensief gesprek moet ik altijd even tot mezelf komen.
Veel plezier met je workshop vanmiddag. Theater, was het toch?

M loopt weg

K:            …..