Candle Light

Op maandagavonden, terwijl mijn ouders dachten dat ik al sliep, lag ik in werkelijkheid met mijn radiootje onder de dekens te wachten tot het 11 uur was.

Dan begon het programma waarin een eindeloze stroom liedjes bij tijd en wijlen werd onderbroken door een diepe mannenstem die gedichten voorlas, door luisteraars ingezonden. Gedichten over de liefde.

Als ik een gedicht hoorde dat mijn meisjeshart raakte, sprong ik direct na het laatst uitgesproken woord uit bed, knipte een lampje aan en schreef zo snel als ik kon de woorden op die ik me herinnerde. Waar mogelijk en voor mij noodzakelijk paste ik hier en daar wat aan, zodat het beter zou kloppen bij mijn persoonlijke liefdessituatie van dat moment. In de tussentijd bleef ik luisteren om niet nog zo’n ontroerend verhaal te missen.

Elke dinsdag nam ik mij voor om deze week zelf een gedicht te schrijven. En op te sturen. Om op een volgende maandagavond die mannenstem te horen die mijn liefdesgedicht aan het voorlezen was. Wie weet zou er dan ergens anders in het land een meisje uit haar bed springen.