Haar
2-jarige zoontje is een slechte eter. Lust niets. Wil niets proberen.
Een
kind moet toch eten? Wat kan de moeder doen?
Bananen.
Bananen gaan er bij haar dreumes altijd wel in.
Maar
bananen alléén vormen een “te eenzijdig dieet” had de Mevrouw
van het Consultatiebureau de moeder op ferme toon gezegd.
De
dreumes moet gevarieerd leren eten. Groente, fruit, vlees, vis,
aardappelen, rijst. De schijf van vijf. Vitaminen, voldoende
vitaminen.
Iets
nieuws proberen. Iedere dag weer.
Worteltjes.
Daar houden alle kinderen toch van? De kinderen van de vriendinnen
van de moeder in ieder geval wel. Maar nee. Haar dreumes natuurlijk
niet. Wil niet. Lust niet. Eet niet.
Rode
kool. Zou hij dat misschien willen proberen?
Terwijl
ze de groente uit het potje in een pannetje overdoet, zit de dreumes
in een hoekje van de keuken met de katten te spelen.
“Lekker.
Eten lekker, mama”
Met
een glimlach van oor tot oor kijkt hij haar aan.
Zijn
gezicht en handen bedekt met “bruine smurrie”.
Kattenvoer.
Haar zoon eet kattenvoer.
Laat
de Mevrouw van het Consultatiebureau het maar niet horen.
Lief bastarddinnetje, je eerste verhaal op je nieuwe blog heeft mij al een glimlach bezorgd. Met plezier gelezen en erg leuk ook om je hier te lezen. Ik blijf je volgen hier en op twitter. Liefs van die andere bastard x
BeantwoordenVerwijderen