Messenger

Hi. Je zal wel verbaasd zijn om me te zien. Hier.
Maar goed, ik was toch in Toronto, dus ik dacht, ik vlieg meteen even door. Ik was sowieso nog nooit in Vancouver geweest. Wat woon je hier… apart. Dacht altijd dat jij meer van luxe hield. Toch?

Maar goed. Je ziet er goed uit. Wel. In ieder geval beter dan toen je nog met Jan-Willem was. Wat was ik opgelucht toen ik van tante Jane hoorde dat jullie uit elkaar zijn. Dat was toch niets voor jou, zo’n arrogante dominante kwast. Je mocht alleen zijn belangrijke zakenpartners ontvangen en mooi zitten wezen en het personeel aansturen. Trouwens, had jij nou echt geen idee dat hij het had aangelegd met … hoe heette dat kokkinnetje ook alweer? Mimi?
Ik vond het nog best lastig hoor, dat durf ik eerlijk toe te geven, om je daar niet van op de hoogte te brengen. 

Ik vond het niet, mijn plaats, zeg maar. Was bang dat je mij erop zou aankijken.
“Don’t shoot the messenger”, zeggen ze toch altijd? Nou, die messenger wilde ik niet zijn.
Ik weet namelijk hoe goed jij kunt schieten.

……

Maar goed.
Zand erover.
Daar kom ik niet voor.
Dat begrijp jij ook wel.
Ik kom voor het koekoeksklokje.
Als jij dat nou gewoon even pakt en aan mij geeft, hebben we het nergens meer over.
Afgesproken?